Μετά απο
πολλές περιπέτειες απο μια νοικοκυρεμένη και σπιτική ζωή κάποτε
που ήμουνα μικρός, έζησα το "ξούτ απο δώ" και στο δρόμο...!!
Ετσι για κάποιο καιρό, άρχισα να νιώθω απο σκύλος πρόβατο. Εψαχνα
παντού ακόμα και στα χόρτα ένα
αποφάϊ επιβίωσης. Απο τον δήμο που πετάχτηκα, με βρήκαν και με
πήγαν στο Φιλοζωικό Κέντρο της Ελληνικής Φιλοζωικής Εταιρείας.
Ευτυχώς είχα τη τύχη αυτός ο δήμος, να έχει πρόγραμμα φροντίδας
των παραπεταμένων του είδους μου.
Εκεί με έβγαλαν Μήτσο και με αγάπησαν πολύ είναι η αλήθεια. Καλό
φαγητό, φροντίδα των ανθρώπων με τα λευκά ρούχα, κάποια στιγμή
κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα δεν ήθελα να τρέχω πίσω απ' τις θηλυκές
σαν τρελός, ησύχασα κι απ' αυτό το μπελά, περνούσα καλά, αν και
κλεισμένος κάπου μέσα. Καλοί άνθρωποι με έβγαζαν βόλτα, τους
φωνάζαν στη Φιλοζωική θυμάμαι "ε, καλέ μας εθελοντή και τον Μήτσο
πίσω στο κτήμα για βόλτα...!! κι εκείνοι ή εκείνος που συνήθως με
έβγαζε ήταν καλός μου φίλος.
Με τα πολλά και τα διάφορα , βρέθηκε ένας μικρός που φώναξε τον
μπαμπά σου να με δει και τους άρεσα.Κι εγώ όπως τους έβλεπα μέσα
απ' τα κάγκελα, ένιωθα δυνατά το ένστικτό μου να λέει ότι δεν θα
ξαναπεράσω τα ίδια. Γλυκύτατοι άνθρωποι και συνεχίζουν ακόμα να
είναι έτσι και καλύτεροι ακόμα μαζί μου.
Σήμερα ζω σε ωραίο σπίτι και σε πουπουλένιο στρώμα και μ' αυτούς
τους υπέροχους.. που ούτε στον ύπνο μου... !! Εχω ωραίο φαγητό και
τρώω στην ώρα μου. Όταν βγαίνω δύο φορές την ημέρα βόλτα, τις
θηλυκές απλώς τις χαιρετάω ως καλές γειτόνισσες.
Σήκωσα μπόι. Ψήλωσα...!! Από τη καλοπέραση, την ασφάλεια που
νιώθω, την αγάπη που δίνω και παίρνω, τη περηφάνεια πως έχω κι
είμαι κάποιου. Εκείνους τους παλιούς με το επίθετο Ξούταποδώ, τους
ξέχασα εντελώς. Όπως και τα χόρτα όταν ήμουν κάπως σαν πρόβατο.
Χωρίς τσοπάνη και τσοπανόσκυλο να με φυλάει από τους λύκους...!!
Με δύο πόδια και πιο επικίνδυνους. Πότε με κλωτσιές, φωνές,
φόλες...
Είμαι ακόμα ένας Μήτσος που πέρασε από μια περιοχή που τη λένε
Κορωπί, κάποιους ανθρώπους που τους λένε "Φιλοζωική", κάποιους
άλλους που τους λένε "εθελοντές", κάποιους άλλους που πρόσφεραν
ό,τι μπορούσαν να είμαι εκεί καλύτερα...
Θυμάμαι μάλιστα μια χουχουλένια κουβερτούλα άλλο πράγμα...!! και
το διπλανό σκυλάκι απ' το δικό μου δωμάτιο με τρία πόδια αυτό, να
μου χτυπάει τα κάγκελα για παρέα.. Εφυγε πριν από μένα εκείνο...
ευτυχώς. Μία πανέμορφη δίποδη κοπέλα το πήρε αγκαλιά θυμάμαι.. κι
εγώ ζήλευα... δεν ήξερα ότι λίγο καιρό μετά, θα ερχόταν και η ώρα
μου. Και θα ζήλευαν άλλα που θα με έβλεπαν να παίρνω το δρόμο της
καλύτερης ζωής.
Μετά από πολύ καιρό που ζω ευτυχισμένος, σας λέω πως μέσα μου
ήξερα καλά, πόσο βοηθήσατε να βρεθώ εδώ, όσο ήμουν εκεί.
Μ' αυτό που άκουσα να λένε "προσφορές" και για το Μήτσο, σε
πράγματα που έκαναν πιο ζεστή και γλυκιά τη ζωή μου εκεί.. σε
φάρμακα όταν με βρήκαν άρρωστο, σε πανηγύρια που μου έλεγαν πως θα
γίνουν για μας τα "ορφανά" απο άνθρωπο.
Μάλλον γι' αυτό από πρόβατο του δρόμου, έγινα σκύλος-άρχοντας...
!!φαγητό σε γιαλιστερό πιάτο, καθαρό νερό, έξω βρέχει και χιονίζει
ή καίει ο τόπος κι εγώ στο άνετο και στο Ο.Κ... τέτοια ζω τώρα και
σας ευχαριστώ. Γιατί το έντστικτό μου πάλι μου μίλησε. Και ξέρω
πόσο βάλατε το χεράκι σας να φτάσω στο αρχοντιλίκι...!!
Αντε και σε άλλα σαν εμένα με υγεία...!!
Μήτσος
(Σημ.: . Ο Μήτσος έμεινε στη Φιλοζωική στο Κορωπί 11 μήνες και
ενισχύθηκε η παραμονή του για παράταση χρόνου για την υιοθεσία
του, αφού τελείωσε το πρόγραμμα κτηνιατρικής του κάλυψης από το
δήμο, από μέλη και δωρητές μας. Ο Μήτσος είχε σπίτι κάποτε και
έμεινε ξαφνικά αδέσποτος. Συνεπώς όπως γίνεται σε τέτοιες
περιπτώσεις, προσπαθούμε όλοι μαζί να μην επιστρέψει ένα ζώο αυτής
της κατηγορίας στο δρόμο. Ετσι δόθηκε χρόνος και στον Μήτσο μας,
να βρει το εξαιρετικό σπίτι που μένει τρία χρόνια τώρα, χάρις σε
ανθρώπους που στήριξαν εκτός από το Σωματείο μας την καλύτερη
δυνατή παραμονή του στις εγκαταστάσεις μας, με δωρεές, είδη
φροντίδας του και προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με δική
τους πρωτοβουλία της ανάγκης υιοθέτησής του. Για κάθε τέτοιο Μήτσο
και όλους μετά από αυτόν, σας ευχαριστούμε ολόψυχα. Λιάνα
Αλεξανδρή)
