Από τη στιγμή που οι σκύλοι και
οι γάτες από την άγρια φύση και ζωή έγιναν κατοικίδια, ζούνε σε
πόλεις, σε διαμερίσματα, στους δρόμους, ζευγαρώνουν όταν είναι σε
οίστρο με δεκάδες άλλα αρσενικά ή θηλυκά και γεννάνε δεκάδες άλλα
που θα βιώσουν τα χειρότερα ως ανεπιθύμητα, άστεγα, πεινασμένα,
ταλαιπωρημένα και ανελέητα, τότε η στείρωση αρχίζει από ιδεολόγημα
αντιρρήσεων να αποκτά εκλογικευμένη υπόσταση.
Τα ζώα στην άγρια φύση, διαλέγουν
κάθε φορά ένα αρσενικό ή θηλυκό όταν το βρουν, για την αναπαραγωγή
τους. Ισορροπεί στο δέον και στο πρέπον ο δικός τους κόσμος. Από
τη στιγμή όμως που μπήκαν ή τα φέραμε στον δικό μας, ένα κόσμο
άκρως δύσκολο για ανθρώπους και άλλα είδη, η ανεξέλεγκτη
αναπαραγωγή τους και συνεπώς ο έλεγχος του πληθυσμού και της
υγείας τους, πέρασαν στην ευθύνη μας.
Υπεύθυνος είναι εκείνος που
προστατεύει ένα ζώο από το να γεννήσει δεκάδες άλλα που θα
πεθάνουν με το χειρότερο τρόπο στις άγριες πόλεις μας. Υπεύθυνος
είναι εκείνος που ξεκινάει να στειρώσει το δικό του ζώο, γιατί
ξέρει πως δύο φορές το χρόνο αν γεννήσει από 8-10 μωρά κάθε φορά,
πού να βρει να τα δώσει.
Εκτιμάμε ότι για να συνυπάρξουμε
όλοι όμορφα και καλά σ' αυτό τον κόσμο με τα τόσα προβλήματα
γενικότερα , κάτι πρέπει να κάνουμε.
Η στείρωση είναι ένα σοβαρό κάτι.
Γιατί με αυτή την απλή, εύκολη και επιστημονικά απολύτως αποδεκτή
λύση, δεν υποφέρουν δεκάδες χιλιάδες ζώα από αγκυλώσεις μιας
εγωιστικής και παράλογης ανθρώπινης νοοτροπίας περί επεμβάσεων και
παρεμβάσεων στη φύση του ζώου. Νοοτροπία που κάνει τελικά τη φόλα
ισορροπιστή, τις βιαιότητες ρυθμιστή και το ανελέητο της ζωής κάθε
αδέσποτου ντροπή της κοινωνίας μας και καταβύθιση του πολιτισμού
μας σε ό, τι αφορά τον έμβιο πλούτο του.
